Filipiny – dlaczego właśnie tam?

Jak to się w ogóle stało, że polecieliśmy na Filipiny? Szczerze mówiąc zastanawialiśmy się bardziej nad RPA, jednak zupełnie przypadkiem podczas przeszukiwania internetu, wpadły nam w ręce bilety do Manili w całkiem atrakcyjnej cenie, liniami China Eastern. Loty z Rzymu (z Malty do Rzymu płacimy grosze), więc opcja bardzo kusząca… Dodatkowo można było wybrać sobie długość przesiadki w Kantonie w Chinach (od niedawna osoby znajdujące się tranzytem w Chinach mogą, po uzyskaniu pieczątki na lotnisku) opuścić lotnisko na 24h!). O cenach będziemy pisać w podsumowaniu całego wyjazdu, więc chwilowo sobie darujemy 🙂

Droga na Filipiny

W piątek wieczorem, po pracy, wsiedliśmy w samolot do Rzymu, gdzie spędziliśmy wieczór zajadając się pizza w naszym ulubionym miejscu, rano zaś ruszyliśmy prosto na lotnisko Fiumicino. Stąd najpierw mieliśmy samolot do Wuhan w Chinach, gdzie podczas godzinnej przesiadki musieliśmy uzyskać pieczątkę zezwalającą na tranzyt przez Chiny, dalej zaś ruszyliśmy do Kantonu (Guangzhou), gdzie czekała nas 4 godzinna przesiadka.

Z Manili do Legazpi

Jeszcze przed dotarciem do Manili, stolicy Filipin, podjęliśmy decyzję, że najlepiej zgiełk metropolii będzie zostawić na sam koniec, skoro I tak lot powrotny mamy właśnie z Manili. W związku z czym złapaliśmy szybko taksówkę na dworzec (oczywiście od razu kierowca chciał naciągnąć białasów na wielokrotność normalnej ceny, ot, nie udało się! 🙂 ), skąd cudem udało się złapać spóźniony autobus do Legazpi. Według planu miał jechać 12h, czyli na miejscu mieliśmy być o godzinie 6h. W sam raz by łapać coś do Donsol, miejsca słynnego przede wszystkim dzięki obecności rekinów wielorybich. W zasadzie jedyny powód, by się tutaj w ogóle wybrać, gdyż sam Donsol nie zachwyca.

Ostatecznie o 4:30 poczuliśmy jak ktoś woła nas z całych sił- okazało się, że dojechaliśmy 1,5h przed czasem, nie zorientowawszy się nawet, że wszyscy już zdążyli wysiąść, a my śpimy w najlepsze. Dotarliśmy jednak do Legazpi, czyli miejsca u stóp największego na Filipinach czynnego wulkanu – Mount Mayon! Tak, jest ciemno, tak, jest 4:30, niemal pusty dworzec, tak, pierwszy bus do Donsol pojawi się w okolicach 7:00, a odjedzie dopiero, gdy cały się zapewni, co jednak z tego, skoro na dworcu jest łazienka! 🙂 Ten, kto spędził w podróży pełne 1,5dnia przemierzając pół globu zrozumie tą wielką radość w sekundę 🙂

Z Legazpi do Donsol

By dostać się do Donsol, jedynym sposobem jest złapanie Vana z dworca w Legazpi (ostatecznie możesz też pojechać taksówką, jednak ceny zaczynają się od 15000 pesos filipińskich, czyli “tylko” ok. 115euro). Vany kosztują grosze, jednak ich minusem jest fakt, że odjeżdżają dopiero, gdy wszystkie miejsca będą zapełnione. Tak też możesz skończyć jak my, czekając 3h aż bus się zapełni 🙂 By jednak pocieszyć zapewniamy, że widoki po drodze wynagrodzą! Zieleń, dżungla, palmy kokosowe I bananowe, mikro wioski z walkami kogutów przy drodze – Filipiny w pełnej krasie!

Donsol

Do Donsol dojechaliśmy koło 10 I od razu udaliśmy się do Visitor Center, gdzie należy się zarejestrować I zapisać na łódkę, by wyruszyć w poszukiwaniu Rekinów Wielorybich. Na jedną łódkę przypada 6 osób, najwięcej oczywiście wypływa z samego rana I wtedy łatwiej o znalezienie towarzyszy do wynajęcia łódki, jeśli jednak nie masz nikogo, możesz wynająć całą łódkę dla siebie, płacąc jednak tyle ile 6osób (ostatecznie całość za wynajęcie łódki= 3500pesos(54.60euro) + rejestracja od osoby 300pesos(4,5euro)).

Rekiny Wielorybie

Pozostaje jednak kwestia, czy są tego dnia rekiny wielorybie? Nikt Ci tego nie zagwarantuje – powiedzą w Visitor Center. Oczywiste, ale skoro rano płynęły wycieczki to nic nie wiecie? Dorwaliśmy Filipinkę, mówi, że od kilku dobrych dni nikt nie widział ani jednego rekina wielorybiego. O! Właśnie wróciła pierwsza wycieczka, biegniemy! Pytamy – Anglicy I Polacy – nie, nic nie było. Bardzo zdegustowani, mówią, że nawet snorkelling nie był jakiś szałowy, a pływali wszędzie, gdzie tylko normalnie występują te wielkie, sympatyczne ryby. Nie ma. A my przyjechaliśmy tu tylko dla rekinów wielorybich. Pogoda nie jest szałowa, widoki nie są wcale jak z pocztówki z Filipin – miło, ale nie wspaniale.

Pytamy tubylców – jakie są szanse, że pojawią się dziś w okolicach rekiny wielorybie? Odpowiadają – nikt nie widział ich od kilku dni, to pogoda, było ostatnio wietrznie, one wolą spokój, nie ma szans, że dziś się jeszcze pojawią.

Legazpi

Cóż, w takim razie zjemy coś I wracamy do Legazpi pod wulkan. W samym Donsol bowiem nie ma co robić. W zasadzie wszyscy przyjeżdżają tu dla rekinów wielorybich, mieszkają w pięknych nadmorskich resortach. My zaś wracamy pod wulkan. Do Legazpi. Do miasta, gdzie prócz lotniska, jesteśmy jedynymi białasami 🙂 Spacerując, zastanawiamy się – dlaczego? Po kilku godzinach dochodzimy zgodnie do wniosku, że prócz niesamowitego wulkanu, tutaj nic ciekawego nie ma. A że wulkan aktualnie coraz częściej wydobywa z siebie lawę, nie możemy wspinać się na wulkan. Ot, w takim razie pospacerujemy po tutejszych wzgórzach, z których rozciąga się widok na wulkan, odeśpimy podróż, a następnego dnia ruszymy w stronę Cebu I wyspy Bohol.

Transport publiczny

Tricykle

Warto przy okazji wspomnieć o tutejszych środkach transport publicznego. Otóż nie zastaniecie tutaj typowych dla Tajlandii, Kambodży czy Wietnamu Tuk-Tuków. Za to popularne są tzw. Tricykle – czyli motocykle z przyczepioną z boku przyczepką dla dwóch, no dobra 5,6,7,8….osób. Ogólnie powinny być dla dwóch, ale ile może wejść, tylko Filipińczycy decydują 🙂 . Bardzo przyjazny środek transportu, jednak pamiętajmy, że tylko na niezbyt długie dystanse. Cenę transportu negocjujesz z kierowcą zanim wsiądziesz na pokład!!!

Jeepneye

Równie popularnym środkiem transportu są tzw. Jeepneye, z przodu wyglądają jak jeepy, jednak przerobione zostały na kolorowe wozy z paką do przewożenia ludzi. Stają, gdzie tylko zobaczą przy drodze człowieka, wysiadasz, gdzie chcesz stukając w sufit ręką, by kierowca się zatrzymał. Koszt przewodu Jeepneyem od osoby to zazwyczaj 7 pesos, czyli….11 eurocentów!

Taksówki

Nieco mniej popularne, ale czasem przydatne, szczególnie jeśli chodzi o transport z lotnisk na Filipinach, są taksówki. Nieco inaczej niż w innych krajach Azji Południowo-Wschodniej – tu warto, naprawdę warto poprosić o włączenie taksometru. Nawet jeśli wynegocjujesz stawkę przed początkiem trasy, pod koniec mogą próbować naciągać na więcej, tłumacząc się korkami itd. Prawda jest taka, że taksometrem wychodzi znacznie mniej niż możesz wynegocjować, dlatego też Filipińczycy niechętnie je włączają. Upewnij się przed startem, że taksometr działa! Ps. Nawet na lotniskach coraz częściej możesz zauważyć znaki z cenami za kilometr taksówką – sami Filipińczycy próbują walczyć z naciąganiem turystów przez taksówkarzy.

Legenda o Mount Mayon

Miało być jednak o Mount Mayon! To może krótka filipińska legenda, by zrozumieć skąd nazwa tego wulkanu?

Nazwa Mayon pochodzi od słowa “Magayon”, które oznacza “piękna”. Legenda o powstaniu wulkanu Mayon pochodzi od historii, wedle której przepiękna księżniczka o imieniu Magayon została obiecana jako przyszła żona księciu Ulap. Pech chciał, że królestwo księżniczki zostało zaatakowane przez złowrogiego Linog, który zostawił wiadomość ojcu księżniczki… Że jego królestwo pozostanie bezpieczne tylko jeśli jego piękna córka zgodzi się poślubić Linog. Ta jednak, zakochana w księciu Ulap nie wyraziła zgody na niechciane małżeństwo. Tak też zaczęła się bitwa, na którą dotarł książę Ulap wraz ze swoim wojskiem. Jednak na jego oczach księżniczka Magayon została trafiona strzałą prosto w serce. Ten, gdy zobaczył, co się stało, ruszył jej na ratunek, na swej drodze jednak spotykając Linoga. Obaj stoczyli walkę, w której oboje polegli.

Skąd wziął się wulkan?

Księżniczka Magayon I Książę Ulap zostali spaleni w miejscu, w którym oboje zginęli, nie mając szansy wziąć ślubu I cieszyć się swoim szczęściem. Wedle legendy w miejscu, w którym zostali spaleni, powstała piękna góra. Jednak zazdrość Linoga nigdy nie ucichła, stąd ciągłe erupcje gory, zwanej Mount Mayon. Erupcje te to oznaka zazdrości. I tak jest po dziś dzień, Filipińczycy wierzą I czczą swoją niesamowitą górę, chlubiąc się faktem, że żyją u jej stóp, podporządkowując jej humorom swoje życie. O poranku dumnie prezentuje się z oddali, by popołudniem okryć się chmurami I przykryć swój stożek przed ciekawskimi.

Lion Hill

Poniżej widok z Lion Hill – nie jest to wysokie wzgórze, jednak warto zaglądnąć ze względu na widok wulkanu I morza dookoła. Weź jednak buty trekkingowe – jest tu naprawdę wilgotno I ślisko, a wejście w japonkach uznajemy za jeden z naszych głupszych pomysłów 🙂

Lignon Hill

Znacznie lepszy widok I jeśli nie masz czasu na oba wzgórza, zachęcamy do wejścia właśnie na to, jest z Lignon Hill. Tu, by wejść musisz kupić bilecik w cenie 25pesos (ok. 40eurocentów). Na dole też zaproponują Ci mnóstwo atrakcji w stylu quadów, zip line, mostów nad przepaścią. Nasza mała rada – przejdź się najpierw a szczyt I sam zobacz, co Cię czeka. Jeśli chodzi o quady – wszystko zależy od aktualnej aktywności wulkanu, jednak co do zasady możesz wyjechać maksymalnie do lini, gdzie znajduje się lawa z 2006 roku (ze szczytu zobaczysz, że wcale nie podjeżdżasz wysoko). Zaś zip liny są I tak na górze I możesz za nie zapłacić także na górze. Widok z zip line’a naprawdę niesamowity, z wulkanem z tle, koszt to 250pesos (czyli niecałe 4euro), więc jeśli masz okazję, warto. Piotrek nie żałuje 🙂

Najważniejszy jest jednak sam Mount Mayon – niesamowity, złowrogi, piękny! Otoczony zielenią, bujną roślinnością, górujący nad otoczeniem.

Z Legazpi na Bohol

Ostatecznie zaś zabraliśmy swoje plecaki I złapaliśmy samolot do Cebu, skąd promem udaliśmy się na wyspę Bohol w poszukiwaniu raju I Chocolate Hills. Dotarliśmy właśnie na miejsce, do hostelu, gdzie śpimy na…hamakach! Zostajemy tu 2, może 3 dni eksplorując wyspę zanim udamy się na następną. Pozdrawiamy z Bohol, przesyłając filipińskie słońce!

Chcesz zobaczyć więcej wpisów z naszej wyprawy dookoła Filipin?

Sprawdź je tutaj  i daj znać w komentarzu, czy Ci się podobało! 🙂