El Nido

El Nido to nasz ostatni dzień w raju. Ostatnie plaże, ostatnia wyprawa skuterem przez filipińską prowincję, ostatnia ucieczka przed turystami. Następnego dnia lecimy do Manili, miejsca tak innego od filipińskich, kolorowych, uśmiechniętych wysepek. Nie mogliśmy tego dnia spędzić pośród tłumu, z samego rana wypożyczyliśmy skuter i ruszyliśmy przez El Nido, szukając ciszy i spokoju, pustki.

Z samego ruszyliśmy w drogę! Wystarczy kilka minut jazdy, by znaleźć się na drodze, gdzie spotkasz jedynie tubylców. Pełne uśmiechu buzie dzieciaków, machających nam po drodze, napełniają niesamowitą energią. Te filipińskie uśmiechy będziemy mieć w głowach na zawsze – nigdzie dotąd nie spotkaliśmy tak fantastycznych, pomocnych, bezinteresownych, radosnych ludzi.

Nacpan Beach

Najpierw docieramy na Nacpan Beach, plażę zachwalaną przez tubylców mieszkających w El Nido. Wielka, szeroka, piaszczysta plaża, niewątpliwie ładna, piękne palmy kokosowe wzdłuż całej plaży, knajpki, krystaliczna woda. Jednak za dużo turystów jak dla nas… Przysiedliśmy na piwie, pisząc kartki dla osób, które brały udział w naszym małym konkursie, skosztowaliśmy powiewu wiatru… Poleżeliśmy na hamakach i ruszyliśmy dalej wiedząc, że im dalej od turystycznego centrum, tym większa szansa na to, że nie spotkamy turystów.

Filipińska prowincja

Mijamy pola ryżowe, za każdym razem, gdy jesteśmy w Azji, staramy się nacieszyć oczy jak najdłużej soczystą zielenią pól ryżowych. Tą ciszą, górami ryżu schnącego przy drodze, bawołami kąpiącymi się w błocie i niesamowitymi białymi ptakami, których całe mnóstwo na prowincji. Dla wielu Azja Południowo-Wschodnia to świątynie, piękne plaże, wspaniałe jedzenie. Dla nas także, ale nic nie przebije azjatyckiej wsi, tej spokojnej, cichej, pełnej zieleni i niesamowitej natury, której w miastach nie zaznasz. Gdzie możesz przystanąć z boku i obserwować ludzi i ich codzienne obowiązki, którzy pomachają do wędrowca i obdarzą Cię uśmiechem, takim prawdziwym, bezinteresownym. Tak, kochamy azjatycką prowincję…

Duli Beach

Docieramy do Duli Beach i znaleźliśmy to, czego dookoła El Nido szukaliśmy! Cisza, spokój, kilku surferów próbuje łapać fale, jeden mały surferski bar przy plaży, na piasku nie leży kompletnie nikt. Idealne miejsce, żeby spróbować swoich sił na desce surfingowej! W tutejszym barze można wypożyczyć deskę na godzinę, pół dnia, cały dzień – do wyboru do koloru, za przysłowiowe kilka groszy. Ostatnia szansa skorzystać, jutro już tylko Manila, a potem spacer po Kantonie i czas wracać do Europy!

To już koniec filipińskiego raju…

Po kilku godzinach czas jednak pożegnać niesamowite plaże, filipińską rafę koralową, prowincję i malutkie wioski mijane na Filipinach. Późnym popołudniem wsiedliśmy w bus z El Nido do Puerto Princesa, skąd następnego dnia wylatywaliśmy do stolicy Filipin – Manili. Jadąc z El Nido do Puerto Princesa, przygotuj się na dobrych kilka godzin jazdy – drogi nie są najlepszej jakości! A także, jak na Azjatów przystało, po drodze trzeba przecież zrobić przystanek na ucztę w knajpce przy drodze pośrodku niczego 🙂 Ot, rano lecimy do Manili! Na stolicę zostawiliśmy sobie jeden dzień na sam koniec naszej filipińskiej przygody i całe szczęście!

Chcesz poczytać o Manili?

Czytaj o stolicy Filipin tutaj

Chcesz dowiedzieć się więcej o naszej podróży po Filipinach?

Więcej wpisów znajdziesz tutaj