Manila

Manila. Smutna. Przygnębiająca. Ponura. Totalne zaprzeczenie tego, co widzieliśmy w pozostałych częściach Filipin. Wielki kontrast, ogromna bieda, która bije po oczach. Ale stolicę zobaczyć trzeba.

Z Puerto Princesa złapaliśmy o świcie samolot, by dotrzeć do Manili. Następnego dnia czas zacząć powrót do Europy. Na szczęście jeszcze po drodze czekał na nas przystanek w pięknym Kantonie w Chinach. Długo zastanawialiśmy się, czy naszą filipińską przygodę lepiej zacząć czy zakończyć w Manili. Z jednej strony mogłaby nas zniechęcić na samym początku, z drugiej przytłoczyć na sam koniec, zacierając nieco dotychczasowe pozytywne wrażenia. Dylemat taki sam, jak czy wolisz najpierw dobrą czy złą wiadomość. Decyzję musisz podjąć sam, ale z własnego doświadczenia możemy powiedzieć, że nie warto zatrzymywać się tu na dłużej, tak samo jak w samym Cebu City. Niektórzy lubią wielkomiejski zgiełk I my też nie mamy nic przeciwko azjatyckim stolicom, ale Manila jest nieco inna. Jest strasznie smutna.

Co zobaczyć w Manili?

Ale są w Manili miejsca, które po prostu trzeba zobaczyć. Pierwszą z nich jest na pewno Chiński Cmentarz, drugi w kolejności najstarszy cmentarz w Manili. Dojedziesz do niego miejską kolejką, nieźle działa w chaotycznej Manili. A szczerze, choć hostel, w którym się zatrzymaliśmy, był jednym z najbardziej pozytywnych miejsc w stolicy, to jednak tubylcy są lekko zagubieni jeśli chodzi o transport! Sami zastanawiali się, po co możemy chcieć iść na cmentarz. Cóż, jest to miejsce, którego nie można ominąć będąc w stolicy Filipin!

Cmentarz Chiński

Byliśmy na pewno jedynymi turystami na całym cmentarzu, który, musimy przyznać, robi wrażenie! To bardziej strefa willi z czystymi alejkami niż miejsce pochówku! Grobowce to wielokrotnie spore, luksusowe budynki, z klimatyzacją, własną toaletą, pięknymi zdobieniami, antresolami, własnymi ogródkami. Na pewno w życiu nie powiedzielibyśmy, że jest to cmentarz! Miks kultur, religii, architektoniczna mieszanka, która zapiera dech. Miejsce to bez wątpienia idealnie pokazuje różnice między bogatymi a tymi, do których los się nie uśmiechnął ani za życia, ani po śmierci.

Warto przejść się alejkami, dać się zgubić pomiędzy grobowcami, poszukać perełek. Możesz też skorzystać z lokalnych przewodników, którzy czekają przy wejściu na cmentarz I oferują swoje usługi za opłatą. My, jak zwykle, woleliśmy sami dać się ponieść we własnym rytmie I kierunku. Przygotuj się jednak I spróbuj się nie zgubić, chiński cmentarz zajmuje 5.4hektara, jest potężny!

Cmentarz Północny

Niesamowicie intrygującym miejscem jest North Cementary, czyli Cmentarz Północny. Miejsce słynne nie tyle z grobowców, co ze względu na ludzi, którzy na cmentarzu mieszkają. Pamiętamy, jak kiedyś oglądaliśmy podróżniczą relację z tego miejsca, nie mogliśmy go więc ominąć. Przy wejściu strażnik pilnuje, by nikt, kto wchodzi nie robił zdjęć, chyba że masz pozwolenie. To jednak dom dla wielu tubylców, oczekuje się więc, że zostanie uszanowana ich prywatność. Pozwolenia nie mieliśmy, toteż zdjęcie zrobiliśmy tylko na wejściu:

Cmentarz, gdzie mieszkają ludzie…

Pomiędzy grobowcami, wielokrotnie kilkupiętrowymi, tubylcy prowadzą swoje mini sklepiki, dzieciaki biegają boso z psami, tubylcy ucinają sobie drzemkę na grobach, kobiety wieszają pranie pomiędzy miejscami spoczynku, mieszkańcy biorą kąpiele w cmentarnych toaletach. Życie toczy się normalnie, jak każdego dnia. Cmentarz północny to dom dla setek ludzi, mają tu swój świat, ubogi, prosty, dla wielu z nas szokujący, ale tak właśnie jest. Widać olbrzymią różnicę między chińskim a północnym cmentarzem. Tu nie ma luksusowych, klimatyzowanych, pięknych grobowców, królują skromniejsze, które służą jednocześnie jako domy dla tych, dla których to centrum życia. Spacerowaliśmy, oglądaliśmy, spotkaliśmy się z uśmiechami mieszkańców, ale także smutkiem na ich twarzach. To inny świat, który warto spróbować zobaczyć z innej perspektywy I zrozumieć.

Chinatown

Kolejny przystanek? Centrum I Chinatown! Typowy dla chińskich dzielnic misz-masz, zgiełk, tłum! I, jak wszędzie w Manili, wszechobecna bieda. Tu już nie jest tak sterylnie jak na poprzednich wyspach. Z resztą wystarczy spojrzeć…

Na ulicy kupisz wszystko, zobaczysz dzieciaki boso biegające między samochodami, proszące o kilka pesos, starców. Znajdziesz też typowe chińskie knajpki z chińskimi dim-sumami I przysmakami, których ciężko sobie odmówić. Kable zwisają Ci tuż nad głową, z każdej strony słyszysz trąbienie, krzyki, zgiełk miasta. W XIX wieku Chinatown było centrum biznesowym, finansów I bankowości całej Manili, gdzie toczyło się życie stolicy, dziś jest wielkim targowiskiem.

Dzielnica kolonialna

Jest też dzielnica kolonialna, centrum życia studenckiego stolicy, gdzie kolorowe, kolonialne budynki sprawiają, że czujesz, jakbyś przeniósł się w zupełnie inne miejsce. Mnóstwo tutejszych studentów także ożywia okolicę! 🙂 Warto pospacerować, zaglądnąć też do tutejszej katedry, można też przejechać się rikszą.

Intramuros i Fort Santiago

Warto również zaglądnąć do Intramuros I Fortu Santiago. Intramuros to hiszpańska cytadela wybudowana jeszcze w XVI wieku. Niegdyś w jej ramach znajdował się olbrzymi plac, alejki, kościoły, uniwersytet, eleganckie domy bogatych. Niestety trzęsienia ziemi zniszczyły wiele z tych budynków I do dziś nie zostały odbudowane. Jest to jednak przyjemne, pełne historii miejsce, gdzie można przespacerować się po murach I zaczerpnąć historii, ciekawa odmiana dla głośnej Manili.

Rizal Park

I oczywiście Rizal Park lub jak to mówią tubylcy – Luneta. Miejsce pikników, spotkań mieszkańców na łonie natury pośrodku miasta. Fontanny, ogród japoński (sprawdź godziny otwarcia), tu toczy się życie miasta – studenci przychodzą spotkać się ze znajomymi, rodziny organizują pikniki, dzieci biegają z balonami I watą cukrową, uliczni muzycy grają…

Manila nocą…

Nocą zaś Manila ma inny obraz. Kluby nocne ze striptizem, starsi Europejczycy z młodziutkimi Filipinkami spacerują po ulicach od baru do baru, bezdomni I ubodzy układają się do snu na chodnikach, jeden obok drugiego, szczury biegają pomiędzy nimi. Jedni budzą się do życia, inni kładą się spać, by przetrwać kolejną noc. Kobiety do towarzystwa zaczepiają turystów ze swoim bezczelnym, wyuczonym, prowokacyjnym uśmiechem na twarzy. Jemy kolację, pijemy piwo I wracamy do hostelu, następnego dnia czas ruszyć ku Europie, czeka nas jednak 11-godzinny przystanek w Kantonie, który chcemy odwiedzić choć na kilka godzin!

Manila subiektywnie

Manilo. Byłaś bardzo smutnym miejscem. Tak innym od pozostałych, które odwiedziliśmy na Filipinach. Szukaliśmy miejsc ciekawych, znaleźliśmy kilka, a jednak wciąż mamy uczucie szarości tego miasta. I tą azjatycką stolicę będziemy wspominać ze smutkiem. Ale trzeba przekonać się na własnej skórze! Następny przystanek – Chiny – Kanton (Guanghzou)!

Chcesz poczytać więcej o naszej podróży po Filipinach?

Zaglądnij do naszych wpisów tutaj